Milou Bosscher kan het zelf niet meer, maar haalt als CIOS-stagiaire veel voldoening uit het begeleiden van jonge trampolinespringers. Video | Arodi Buitenwerf
Op 12 december zijn er 4 jaar verstreken sinds Milous noodlottige sprong op het NK trampolinespringen voor clubteams in Oss. Het aanstormende turntalent belandde daar op haar nek op de blauwe mat achter de trampoline en werd met een dwarslaesie opgenomen in het ziekenhuis. Van artsen hoorde ze dat ze vanaf haar nek volledig verlamd zou blijven. Maar Milou bewees hun ongelijk.
De eerste 2 jaar na het ongeluk was vooral gericht op beter worden. Als een topsporter trainde Milou zo’n 4 uur per dag. En met succes, want er kwam bijvoorbeeld steeds meer beweging in haar armen en schouders. Maar al die uren revalidatie eisten hun tol. De tiener raakte uitgeput en was steeds veel te moe voor leuke dingen. Vorig voorjaar besloot ze het trainingsprogramma terug te schroeven.
Nu gaat Milou, net als haar broer Bas, naar het Cios als opstapje naar een hbo-opleiding psychologie. Net als ieder ander heeft ze geen idee wat de toekomst nog brengt. ,,Het heeft geen zin om me daar druk over te maken.’’ Wellicht dat de medische vooruitgang, nieuwe technologie haar ooit nog in staat stelt om te lopen. ,,Daar blijf ik op hopen.’’